De blauwe reiger

Ik startte het in juli 2021 en vandaag voelt het als klaar.
Het was de diepte en de rust van het blauw dat ik wilde ervaren. Ik werd een met de kleur, het werd een kosmische ervaring.

Ik begon te schilderen, er ontstonden cirkels, het werden bollen, … Het voelde alsof ik schepper van de kosmos werd. Planeten ontstonden en dan plots, ineens verscheen de blauwe reiger er. Een beetje zoals in het verhaal “De kleine Prins” waar ieder zijn eigen planeet bewoont, zag ik hem plots opduiken uit een bol. Ik werkte hem verder uit en zo kreeg dit werk steeds meer vorm. Het heeft een tijdje in mijn huis gestaan, ik keek ernaar, maar schilderde niet. Vandaag was het anders, ik keek ernaar en voelde: tijd om het af te werken. En ja, voor mij voelt het nu als klaar. Welkom!

Toen ik gisteren met mijn man en kinderen in museum M de tentoonstelling “verbeelding van het universum” bezocht, zag ik een voorstelling van “de ontelbare sterrenstelsels in het universum” in een handschrift uit 1750. Ik riep mij man “kijk, mijn kunstwerk wordt hier weergegeven…”

Kunst kent geen grenzen van tijd en ruimte…
Life is art /Art is Life